De schreeuwende schoolbel wekt ons uit een diepe slaap. We springen wakker bij de gedachte dat Jaap en Aag zijn aangekomen. Ondanks de lange vlucht komen ze ons goedgezind groeten. Het is onze laatste dag in Lady Grey dus we pakken onze valiezen en instrumenten en zingen een laatste keer het danklied.
We moeten ons haasten want de busjes staan al klaar… *zucht* of dat dachten we toch…
Tijdens het wachten op het laatste busje overhandigen we de snaren en hars, gesponsord door ouders, leden en sympathisanten van Violet aan de directeur van The Art School van Lady Grey.
Na twee uur in de snikhete zon kunnen we vertrekken naar Sterkspruit. Een hobbelige weg door berg en dal leidt ons langs confronterende sloppenwijken.
Eenmaal aangekomen worden we hartelijk verwelkomd door de inwoners van Suzunda, een arme township levend van primitieve landbouw. Mensen van alle leeftijden verzamelen voor een cultureel optreden.
Fascinerend was het om hun traditionele dansen en hun authentiek toneel bij te wonen. Veel verstonden we er niet van, maar door het aanstekelijk Afrikaans publiek werd het alvast gewaardeerd. Dit bleek ook bij ons mini-optreden, zo’n enthousiast publiek komt maar zelden voor. Buiten een maïskolf zat er toch niet veel middageten in. Na talloze selfies met de locals kruipen we terug de bussen in op weg naar Siloan Village.
De langer-dan-verwachte rit levert interessante gesprekken op met de chauffeur. Wist je zo dat Kwela Kwela (Klim Klim) gezongen werd door bandieten terwijl ze moesten vluchten van de politie? En Manguane (Tante/ Het Afrikaans Walsje) gaat over een jongen die in de regen op de deur van zijn tante gaat kloppen, smekend om binnen gelaten te worden?
Eenmaal we in het jeugdkamp aangekomen waren (sommigen met wat meer omwegen dan de anderen) konden we eindelijk aan tafel gaan. Het kamp kan op het eerste gezicht vergeleken worden met een pretpark, iedereen krijgt hier een beetje Jurassic Park-vibes. Na het avondeten was er een kennismaking met de Afrikaanse jongeren voorzien. De jeugd is vriendelijk en open, alhoewel de gesprekken vaak nogal geforceerd worden door de begeleiding. We installeren ons in de kamers, volgepropt met stapelbedden van wel drie lagen. Een heus contrast met het luxeappartement van de dirigenten. Nu is het tijd om te gaan slapen, want morgen moeten we om *zucht* kwart voor vijf er weer uit.
Nina & Irena 😎
Violet vzw – Eekhoornlaan 16 – 3051 Sint-Joris-Weert
Webdesign by Steven Eerdekens
Links:
Disclaimer & Privacy
Hele leuke reisverslagen!
Tof om te lezen en ‘mee te voelen’ wat jullie allemaal meemaken.
Geniet ervan.
Bedankt voor het levendige verslag.
We genieten mee!
Ik geniet van jullie verslagen het is of ik erbij ben, was het maar waar.
Nog veel plezier en geniet ervan en vooral mooie muziek maken.
Groetjes
Mama Leona.