Donderdag 5 april 2018

Deze ochtend werden we opnieuw gewekt. We waren verdacht goed uitgerust en keken al uit naar de dagelijkse ochtendgymnastiek. Even later kregen we te horen dat we “uitgeslapen” hadden tot 6 uur en dat we de ochtendgymnastiek niet meer moesten doen, wat ons uitgeslapen gevoel verklaarde. Nu konden we er met een fris hoofd invliegen, in tegenstelling tot onze twee fantastische reisbegeleiders, die solidair wilden zijn en wél (onnodig weliswaar) om 5 uur ’s ochtends klaarstonden voor de gymnastiek. Hopelijk mogen we hier de foto van hun “frisse” hoofden plaatsen. Deze trokken ze als bewijsmateriaal dat ze er om 5 uur stonden.

Tijdens ons ontbijt werden we plots verrast met heel veel lawaai en galmende kookpotten uit de keuken. Er woedde brand, zo klonk het. Chaos alom en iedereen werd zo snel mogelijk uit de zaal gehaald om buiten te verzamelen. Onder andere onze percussionist Guy heeft zijn belangrijkste goed gelukkig nog kunnen redden, namelijk zijn ochtendkoffietje. Ook de arme, zieke Lennert werd uit zijn bed gehaald om mee te verzamelen. We telden onszelf, wat altijd zeer hard geapprecieerd wordt. De aap kwam uit de mouw: het was slechts een oefening. Het was het dus volledig waard voor Lennert om op te staan. Daarna werd er door de plaatselijke ‘disaster manager’ gepreekt op de Zuid-Afrikanen omdat ze niet zo’n gesofisticeerd telsysteem hadden als wij, wat wij ook enkel maar gebruiken omdat we zo ver van ons thuisland zitten. We hadden alleszins geen probleem om de complimenten aan te nemen.

In de voormiddag maakten we ons op voor een safari die een ‘lifetime oppertunity’ zou worden. Deze gingen we vanuit onze geliefde bakkies beleven. We hebben een aantal mooie vlinders, konijntjes, vliegen en mieren gespot.

Eens ter plaatse bleek het dat we de safari gingen wandelen, wat wel ambetanter was voor de mensen met slippers die rekenden op de bakkies. Tot overmaat van ramp begon het zeer hard te regenen. Tot de gehoopte safaridieren kwamen we jammer genoeg ook niet. Sommigen, ik (Wout) zeg liever niet wie, werden wel gefopt door Robbe dat er een zebra in het gras zou liggen. De stommerik… Gelukkig konden we alles zeer goed relativeren, waardoor de regen, slippers en dierenloze safari ons niet deerden. De sfeer bovenop de berg zat er goed in met mooie Afrikaanse en Belgische liederen en dansjes. De zon kwam er terug door en we hielden er mooie, sfeervolle wandeling aan over.

In de middag kregen we nog wat educatieve presentaties. De eerste ging over een advocate die de gevaren en impact vertelde van sociale media. Daarna presenteerde Ana-Lee de verschillende projecten van het departement social development. Nadien kwamen we dan toch bij de hamburger en frietjes die we eerder in de reis niet hadden gekregen. Ze hebben hun best gedaan om ons thuis te laten voelen en dat viel zeer hard in de smaak, al is er geen enkele friet zo goed als die van een échte Belgische frituur.

In de namiddag kregen we tot 17 uur vrij, wat voor ons als goud in de oren klonk. We hebben in ons privézwembad/fontein gezwommen en nog wat van de Zuid-Afrikaanse zon genoten. We konden er weer helemaal tegenaan. Voor het eten bereidde elke groepje nog wat zijn act voor, die later op de avond voorgedragen zou worden op de bonte avond.

Deze werd een geweldig feest. De verschillende gemixte groepjes brachten hun acts die allemaal een dubbele cultuur bevatten. De ultieme presentatie van geboren showman Max bond de verschillende acts vloeiend aaneen.

Na het tonen van enkele volksdansen die we aangeleerd hadden gekregen door Lennert, gaven we nog een concert. De enthousiaste Afrikaners bleven om bisnummers vragen en zo werd dit concert een stuk langer dan eerst gedacht. Nadien kropen we allen ons bed in voor een welverdiende nachtrust.

Robbe en Wout

Nog wat filmpjes van de culturele avond.